plac Michała Anioła

Piazzale Michelangelo to kultowe miejsce we Florencji, obowiązkowy punkt zwiedzania dla turystów, którzy chcą podziwiać panoramę centrum miasta z góry, ale nie za wysoko — z bliskiej odległości, można by rzec, używając śmiałego oksymoronu językowego. Piazzale Michelangelo stanowi klasyczny punkt widokowy, z którego można podziwiać wspaniałość Florencji, skoncentrowane arcydzieło sztuki, ale o wyjątkowej szerokości i lokalizacji, która odróżnia je od każdego innego belwederu na świecie.

Ale kiedy zbudowano Piazzale Michelangelo? Czy istniało w średniowieczu? Jakie było jego pierwotne przeznaczenie? To tylko kilka pytań, na które odpowiemy w tym dogłębnym artykule o jednym z najsłynniejszych punktów orientacyjnych Florencji. Śledź nas, bo na pewno Cię zaskoczymy.

18 listopada 1864 roku Florencja stała się stolicą Włoch. Natychmiast pojawiła się potrzeba dostosowania średniowiecznego i renesansowego miasta o skromnych rozmiarach do jego nowego, ważnego statusu i znaczącej roli, jaka czeka miasto.

Na przykład w starożytnej tkance miejskiej nie było rozróżnienia między obszarami publicznymi i prywatnymi, nawet po reformach Domu Lotaryńskiego. Otoczone murami z XIV wieku miasto przez wieki znajdowało równowagę między budynkami a terenami zielonymi, a teraz jego nieodpowiedniość stała się oczywista wraz z nową rolą.

Architektowi Giuseppe Poggi powierzono projekt adaptacji i rozbudowy Florencji. Poggi nie był zwykłym architektem; był już szeroko znany z łączenia stylu neorenesansowego (który pasowałby do historii miasta) z nowymi trendami kojarzonymi przede wszystkim z angielskimi parkami. Architekt pracował niestrudzenie i dokonał prawdziwego cudu, dostarczając projekt wykonawczy w rekordowym czasie 18 lutego 1865 r., zaledwie kilka miesięcy po oficjalnym nadaniu miastu nowej nazwy.

Obwodnice i Viale dei Colli

Główne prace rozpoczęły się w maju 1865 r. i zakończyły się 5 lat później, gdy tymczasowa stolica zbliżała się już do końca swego zadania.

Poggi całkowicie odmienił miasto pomiędzy narodzinami nowych obszarów miejskich a szeroko dyskutowanym zburzeniem historycznych murów. Po „tej stronie Arno” zbudowano nowe bulwary, znane jako obwodnice — szereg szerokich ulic obsadzonych drzewami, okrążających centrum miasta, inspirowanych bulwarami Paryża. Po „drugiej stronie Arno”, w dzielnicy Oltrarno, po drugiej stronie rzeki, ożyła Viale dei Colli — malownicza droga o długości 8 kilometrów, z przestronnymi zielonymi przestrzeniami po obu stronach, ozdobiona luksusowymi willami symbolizującymi wyższą burżuazję miasta. Na szczycie rozległa i długa trasa miała zostać wzbogacona o ogromny plac Belvedere i dumę i radość całej alei.

Narodziny Piazzale Michelangelo

Piazzale Michelangelo zbudowano w 1869 r. na szczycie Viale dei Colli, na wzgórzu tuż na południe od historycznego centrum. Włoski dziennikarz Pietro Coccoluto Ferr opisał szybką budowę placu w najdrobniejszych szczegółach.

Agni (znany pod pseudonimem Yorick) nie wahał się donieść, że niektórzy Florentczycy byli rozczarowani „nadmiernymi kosztami” budowy.

Plac poświęcony Michałowi Aniołowi nadal mieści brązowe kopie niektórych słynnych dzieł zachowanych we Florencji: Dawida i czterech alegorii z Kaplic Medyceuszy w San Lorenzo. Podczas gdy oryginały są z białego marmuru, kopie są wykonane z brązu. Warto zauważyć, że posąg Dawida został wniesiony na szczyt 25 czerwca 1873 r. przez dziewięć par wołów.

Loggia neoklasycystyczna

Poggi zaprojektował również neoklasycystyczną loggię, która dominuje nad całym tarasem i obecnie mieści panoramiczną restaurację. Początkowo miała ona pomieścić muzeum dzieł Michała Anioła, ale nigdy nie została zrealizowana. Na ścianie balkonu pod loggią znajduje się napis dużymi literami upamiętniający dzieło Poggiego: „Giuseppe Poggi, florencki architektu, rozejrzyj się, oto jego pomnik MCMXI”.

Tylko nieliczni wiedzą, że w latach 1890–1935 w tym miejscu przebiegała linia tramwaju Chianti, która łączyła Florencję z San Casciano w Val di Pesa i Greve w Chianti.

Tramwaj linii 13 przejeżdżający przez Florencję

W przeszłości Piazzale Michelangelo stanowiło istotny węzeł florenckiej sieci tramwajowej, która została całkowicie rozebrana w 1958 r. Przebiegała przez nią linia nr 13, która od początku XX wieku biegła z Piazza del Duomo, wzdłuż Ponte alle Grazie i Piazza Ferrucci, do Viale Michelangelo, kończąc się na Via del Gelsomino, gdzie znajdowała się zajezdnia tramwajowa.

W 1927 roku linia 13 stała się trasą okrężną zwaną Linea 13 Nero, z przejściem od Piazza Duomo, Piazzale Michelangelo, Porta Romana i z powrotem do Piazza Duomo. Odwrotną trasę okrężną nazwano Linea 13 Rosso.

Co widać z Piazzale Michelangelo?

Do Piazzale Michelangelo, które znajduje się 104 metry nad poziomem morza, można łatwo dotrzeć ulicą Viale Michelangelo (lub, z przeciwnej strony, Viale Galileo) lub Viale Giuseppe Poggi. Istnieje inny, bardziej „romantyczny” sposób dotarcia do Piazzale Michelangelo — pieszo wspinając się po monumentalnych schodach znanych jako Rampe del Poggi, zaczynając od Piazza Poggi w dzielnicy San Niccolò.

Panorama, którą możesz podziwiać, zapiera dech w piersiach, od Forte Belvedere do Santa Croce, przechodząc przez brzegi rzeki Arno i czarującą sekwencję mostów Florencji. Wśród cudów architektury dostrzeżesz KatedraDzwonnica Giotta, Pałac Vecchio, ten Bargello, Bibliotekę Narodową i ośmiokątną dzwonnicę Badia Fiorentina, nie wspominając o wzgórzach na północ od miasta, z Fiesole i Settignano w centrum.